4 Maraton Elbląski (inny niż trzy poprzednie)

Sobota, 28 maja 2022 · dodano: 31.05.2022 | Komentarze 5

Długo się zastanawiałem (nawet podczas jazdy) jak opisać wrażenia z czwartej edycji Maratonu Elbląskiego zwanego wcześniej Maratonem Dookoła Byłego Województwa Elbląskiego. Zdecydowałem, że wpis będzie krótki acz treściwy. :) (???)

   Jestem wierny tej imprezie od samego początku, czyli 2019 roku ponieważ sam pomysł zachowania w pamięci naszego byłego województwa, obrysowując jego dawne granice rowerem jest rewelacyjny! Można śmiało stwierdzić, że ten maraton ma swój klimat i niepowtarzalny charakter.

   Pierwsza edycja była w zasadzie przymiarką, bardziej rajdem turystycznym w trybie "non stop" niż ultramaratonem kolarskim. :) Miało to swój urok ale apetyty rosły wprost proporcjonalnie do formy i doświadczenia uczestników. 

   Drugą edycję Marek zaplanował w przeciwnym kierunku. Moim zdaniem było to duże utrudnienie. Ostatnie kilometry na Wysoczyźnie Elbląskiej boleśnie dały mi w kość (naderwane achillesy) i z tego co wiem innym uczestnikom też. :-)

   W 2021 roku trzecia edycja odbyła się znowu zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Pojawił się również 24 godzinny limit czasowy, bardzo wyśrubowany na tle innych ultramaratonów*, pojawiły się również medale ufundowane przez pomysłodawcę. Tempo było żwawsze niż w poprzednich latach i dało mi popalić! :-)



   Tegoroczna edycja już pod nazwą Maraton Elbląski to pierwszy poważny krok do profesjonalnego wyścigu ultra. Tu pojawiają się opłaty za udział ale w zamian:
- profesjonalny monitoring z trackerami, 
- pakiety startowe dla zawodników,
- medale dla wszystkich, którzy dojadą w limicie,
- specjalne statuetki dla najlepszej zawodniczki i najlepszego zawodnika,
- dwa punkty kontrolne ze wspomaganiem żywieniowym i rewelacyjną obsługą w Jelonkach oraz w Białej Górze,
- ciepły posiłek na mecie.

   Wiem, że płatna formuła tego Maratonu ma swoich przeciwników ale powiedzcie szczerze, czy nie warto zapłacić te 200zł i mieć spokojną głowę??? Ja w zasadzie prawie nie korzystałem ze sklepów na trasie! Za to płyny i cukry uzupełniałem na punktach żywieniowych. :-) Monitoring pozwalał rodzinie i znajomym na śledzenie naszych kropek na mapie. A ciepły posiłek w Wiarusie... - przepyszny!!!

   Reasumując, tegoroczna edycja bardzo przypadła mi do gustu. Tym bardziej, że z małym zapasem zmieściłem się w limicie. ;-) Jedynym minusem była... pogoda.
Z tego co udało mi się policzyć, podczas całej trasy
około 15 razy mokłem i wysychałem. Buty niestety nie wysychały. No cóż, na pogodę nie ma mocnych. :-)

   Wieeeelkie podziękowania dla:
Adriany Strukowicz, Marka, Leszka Marcinkowskiego, Roberta Janika oraz dla przemiłej obsługi na punktach.
Dziękuję również towarzyszom doli i niedoli na trasie, w szczególności:
Tomkowi, Marcinowi, Piotrowi z Gdyni, Markowi z Braniewa oraz Mirkowi z Dywit. To w ich asyście przejechałem większość kilometrów. Dziękuję również Markowi za sesję zdjęciową i przywiezienie Asi na końcowe kilometry trasy.
Do następnego startu!
Gorąco namawiam również bojkotujących tegoroczną edycję - naprawdę warto... nie bojkotować tylko wziąć udział! :-)


*) Niektórzy uważają, że ultramaraton zaczyna się od 500 km w górę. Ja uważam inaczej. ;-)




Start. Dwóch Marcinów K. :-)


Meta. Z Piotrem i Tomkiem